به گزارش راهبرد معاصر "جاش راگین" ستون نویس واشنگتن پست در این دیدگاه آورده است: انتخابات ریاست جمهوری هنوز به سرانجام نرسیده است، اما همین نتایجی هم که تا این لحظه مشخص شده است ظاهرا دست کم بر یک حقیقت گواهی می دهد و آن اینکه؛ سیاست خارجی آمریکا در دو مسیر کاملا مغایر، خط مشی خود را طی میکند. هیچکدام از این دو خط مشی تا همین چند روز پیش ملهم از عقل متعارف نبودند.
یک خط مشی بر این منوال است که نگاه آمریکا به جهان؛ به همان رویکرد دو حزبی سالهای قبل بازخواهد گشت، یعنی یک نگاه نسبتاً دو حزبی و انترناسیونالیستی (بین المللی) آمریکا به جهان.
نگاه دیگر؛ همان رویکرد معروف "اول آمریکا" است که فقط یک استروئید و نیروبخش است.
یک چیز مسلم است. این پیش بینی زودهنگام دمکراتها که خودشان را برنده قاطع و بلامنازع انتخابات می دانستند و حتی سنا را هم در تسخیر خود پیش بینی می کردند کاملا غلط از آب درآمد.
اگر "جو بایدن " رئیس جمهوری شود، به گمان قوی با یک سنایی رو به رو خواهد بود که رهبری اش در اختیار جمهوریخواهان است و در مجلس نمایندگان هم دمکراتها یک رهبری بسیار ضعیف را از آنِ خود خواهند داشت.
با این حساب، بایدن برای تشکیل کابینه و پیشبرد دستورکار خود چاره ای ندارد جزآنکه دست یاری به سوی قانونگذاران جمهوریخواهی دراز کند که با او منافع مشترک دارند.
بهترین عرصهای که بایدن می تواند از کمک و یاری جمهوریخواهان بهره مند بشود، حوزه " سیاست خارجی" است.
از همین جا معلوم میشود که جناح ترقیخواه دمکراتها چقدر متوهم و خوش خیال بود و بر سر قدرت دمکراتها شرط بندی کرده بود و فکر میکرد دمکراتها آنقدر قوی هستند که به محض تمام شدن انتخابات، مذاکراتی میان هردو جناح حزب بر سر سیاستها و تعیین افراد برای ترکیب کابینه انجام خواهد شد.
درست تا همین قبل از انتخابات بود که مقامات ترقیخواه در حوزه سیاست خارجی کنگره آشکارا طرحها و برنامههایشان برای چانه زنی بر سر احراز پستهای کابینه و مُفاد دستور کار را در میان نمایندگان توزیع میکردند.اما طوفان انتخابات آمد و همه این طرحها را نقش بر آب کرد.
حالا اگر بایدن انتخابات را ببَرد، برای ترکیب و تشکیل تیمش نیاز به رای اعتماد سنای جمهوریخواه دارد.
اعضاء تیم بایدن مکرر گفته اند که می خواهند با جمهوریخواهان میانه رویی که با دیدگاههای کلی تیم در حوزه امنیت ملی موافق و هم عقیده اند کار کنند. اما از این به بعد محافظهکاران یک "اپوزیسیون قوی" هستند.
- آیا یک اپوزیسیون قوی حاضر به همکاری با دولت مستقر میشود؟
"تام مالینوفسکی" نماینده دمکرات مجلس نمایندگان از نیوجرسی و از مقامات سابق وزارت خارجه که مجددا به عضویت در این مجلس انتخاب شده است میگوید:" این واقعا به نظر خود جمهوریخواهان بستگی دارد".
مالینوفسکی ادامه میدهد:" دمکراتهای زیادی هستند از جمله خود بایدن که دوست دارند زمینه های مشترکی با جمهوریخواهان داشته باشند. اما سوال اینجاست؛ جمهوریخواهان که الآن مدعی اند با این پرنسیپها (اصول) موافقاند و فکر میکنند دیدگاه " مک کین – رامنی" در زمینه سیاست خارجی نگرش درستی است، آیا اگر نقطه نظرات بایدن هم همین باشد، این کمکی به بایدن خواهد کرد؟ بایدن حتما به این کمک احتیاج خواهد داشت".
چندین تن از کارگذاران حوزه سیاست خارجی محافظه کاران به من (نگارنده مطلب) گفتهاند که اگر بایدن انتخاب شود و جمهوری خواهان کنترل سنا را کماکان حفظ کنند، به اعتقاد رهبران محافظه کاران، حزب جمهوریخواه از اهرم فشار قابل توجهی برخوردار خواهد بود، خصوصاً در مورد انتصابات در سطوح عالی.
هدف محافظه کاران این نیست که همه نامزدهای احتمالی بایدن را رد صلاحیت کنند، بلکه مقصود این است که دولت بایدن تحت فشار قرار بگیرد تا مبادا در ترکیب کابینه اش از ترقی خواهان چپ افراطی و همچنین از مقامات سابق دولت "اوباما " که همیشه مورد نفرت شبکه " فاکس نیوز" بودند استفاده کند.
برخی از قانونگذاران دمکرات میگویند که سیاست خارجی بایدن همیشه به نقطه نظرات و دیدگاههای محافظه کاران سنتی نزدیک بوده است.
این دیدگاهها مبتنی است بر: تشکیل ائتلافها، تجارت آزاد، حمایت آشکار و باز از ارزشهای آمریکا در بیرون از مرزها و تعهد محکم و قوی آمریکا در تمامی قاره ها.
- اما اگر ترامپ به زور هم که شده به طریقی انتخابات را ببَرد؛ به اعتقاد این قانونگذاران، آن موقع روز قیامت انترناسیونالیستها در هر دو حزب خواهد بود.
اگر ترامپ ببرد، انتظار می رود همه مقاماتی که جلوی تصمیمات غریزی او در حوزه سیاست خارجی را در دوره اول کاری اش گرفتند برکنار کند.
یک مقام دولت ترامپ بطور خصوصی به من (نگارنده مطلب) گفته است که کاخ سفید ترامپ از همه مقامات دوره قبلیاش خواهد خواست که بی درنگ استعفا بدهند.
ترامپ آنگاه تمام سیاستمدارانی که قلبا" به او وفادارند را بر سر پستهای دولت نصب خواهد کرد.
در دوره دوم ریاست جمهوری ترامپ، آمریکا نیروهایش را از اروپا ، کره جنوبی، عراق و افغانستان بیرون خواهد کشید و ضمنا تشکیلات اداری امنیت ملی را که بسیاری از رهبران محافظهکاران همیشه موافق آن بوده اند را منحل خواهد کرد.
نتیجه آنکه؛ دولت بایدن، آخرین شانس برای بازگشت به یک سیاست خارجی دوحزبی، و انترناسیونالیست است.
این سیاست خارجی؛ همیشه مورد تشویق و پشتیبانی جمهوریخواهان و دمکراتهای معتدل بوده است. همین سیاست خارجی بوده است که به مدت ۷۵ سال تا به امروز صلح و موفقیت و خوشبختی نسبی را برای جامعه بین الملل به ارمغان آورده است.اما شرط اول آن پیروزی بایدن است. و شرط دوم این است که جمهوریخواهان "کشور" را بر " تمایلات حزبی" ارجح بدانند.
ایرنا